- mensubiyet
- (A.)[ ﺖﻴﺑﻮﺼﻨﻡ ]mensup olma, bağlı olma.
Osmanli Türkçesİ sözlüğü . 2015.
mensubiyet
Look at other dictionaries:
mensubiyet — is., esk., Ar. mensūbiyyet Bir yerle, bir kimse ile ilgili, ilişkili olma durumu, ilgililik Kendilerine mensubiyetimi duyup derhâl beni satın almasaydı. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
ilgililik — is., ği İlgili olma durumu, mensubiyet … Çağatay Osmanlı Sözlük
EHLİYYET — Yeterlik. Bir işin ehli olduğuna dâir vesika. İktidar. Liyâkat. İstihkak. Meharet ve mensubiyet … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜNASEBET — İki şey arasındaki tenasüb, uygunluk, yakınlık, bağlılık, mensubiyet, yakışmak, vesile, alâka … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
